Eerst het zuur...dan het zoet!

Het is lang geleden dat ik weer eens lekker kon bloggen. Eerst begaf de computer het, het scherm werd ineens zwart en dat was dat... Tja, dan kun je zelf dus niets meer. Gelukkig hebben we daar 'een mannetje' voor, maar die had het erg druk en het duurde een hele tijd voordat we weer gewoon konden computeren. Gelukkig staan ook alle foto's er sinds vanavond weer op, die waren op de één of andere wonderbaarlijke manier opgeslokt in het zwarte gat van de harde schijf...je snapt wel dat de binnenwereld van de computer abracadabra is voor ons...

Maar ongeluk komt nooit alleen, dus kreeg mama lieveheersbeestje ook nog even kiespijn. Het begon met het bijboren van een grote vulling vorige week dinsdag. Op zich niets bijzonders want het kunst en vliegwerk gebit van mams is altijd 'on the move' zullen we maar zeggen. Maar oh, wat ging mijn kaakgewricht ineens pijn doen! En toen ook nog mijn oor en onderkaak terwijl ik boven geboord was... Ik weer terug op vrijdag. Volgens de tandarts had ik tijdens de behandeling mijn mond misschien wel te ver en te lang open gelaten...jaja... Toen kwam zaterdag. Mijn hele gehemelte was dik en rood en alles deed superpijn...ook die kies, maar alleen als ik er op beet, dus nog niet van die scheuten. Ik hoopte dat ik het weekeind doorkon komen met pijnstillers, maar ik eindigde op zondag bij een noodtandarts, drie dorpen verderop (waarom is er geen noodtandarts in een stad met 37000 inwoners vraag ik mij nu af???). Deze heeft mij uiteindelijk verlost van de inmiddels fiks ontstoken kies. Wat een opluchting!! Nu voel ik nog steeds wat pijn omdat de zwelling nog niet weg is, maar het word steeds beter en ik ben helemaal weer mijzelf. Wat een geluk dat er mensen zijn die nog tandarts willen worden!!! (ik moet er zelf niet aan denken...) Afijn, nu er dus boven nog maar twee kiezen zitten en deze ook nog eens voor 90% amalgaan zijn, denk ik er over om deze ook maar weg te laten halen en dan maar te gaan voor allemaal neppers. Tenslotte zitten de tanden er allemaal nog wel (je ziet de gaten ook niet, maar je kan zo niet echt eten natuurlijk), en had ik al een soort kapstokje met twee kiezen. Tsja...je wordt toch ouder mama....(snik)...

Maar genoeg narigheid!

Gisteren werd ik superverrast met een heerlijk paar gebreide sokken van mijn lieve penvriendin uit Finland! Lekker blitse kleuren en ze zitten heerlijk warm.

Ik vind het zo lief dat ze zoveel werk voor mij heeft verricht. Ook een mooie dvd over Finland en lekkere finse schocolade zaten er nog bij. Wat een verwennerij!

Toen ging vanmiddag weer de bel. Je kent het wel; kom je net de achterdeur binnen als je uit het zwembad komt waarna je de zwemmer hebt afgeleverd bij de judo les, vind je een mannetje van de woningstichting die een nieuw slotje en klink in de woonkamerdeur maakt en overal houtsnippers en modder verspreid, zitten de andere kinderen te popelen om van alles te vragen en te vertellen...gaat de bel!

De bezorger van TNT. Met een Pakketje!!! Begint de beste man doodleuk te vertellen dat hij papa lieveheersbeestje in de woonkamer ziet bellen (waarschijnlijk hoorde hij hem op straat al, want hier zijn de dunste ramen ooit gemaakt in de woonkamer gemonteerd - 1963). En dat hij lang voor hem gewerkt heeft en wat zijn naam is en dat wij hem de groeten moeten doen...bijna vergat hij het pakje af te geven!

Het was een pakje uit Oostenrijk van Julianne http://juliannchen.blogspot.com/ ! Wat een heerlijke verrassing!!! Helemaal supermooi en deze prachtige sjaal zit ook nog eens heerlijk.

Hier zie het patroon van dichtbij;

Wat heerlijk om zo verwend te worden...door iemand die je alleen maar via de computer kent notabene! Dank je wel lieve Julianne!!! Ook nog een mooi kerststerretje en een super schattig kersttasje waren ingepakt en die vond ik ook heel mooi.

Hé, daar word je hart weer helemaal warm van....

Groetjes van mama lieveheersbeestje.